Όσοι έχουν προσβληθεί από διαβήτη ανησυχούν ότι σταδιακά, θα βλάψει ανεπανόρθωτα μάτια, αρτηρίες, συκώτι, νεύρα, καρδιά ή/ και νεφρά.

Οι επιστήμονες σήμερα εξετάζουν τις αντιικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες του μελιού, αναζητώντας στο αγνό αυτό προϊόν μια θεραπεία για το διαβήτη. Πρόσφατη μάλιστα έρευνα, έδειξε ότι το μέλι μπορεί, σε ένα μεγάλο βαθμό, να ελέγξει το Διαβήτη Τύπου 2, γνωστού και ως ενήλικος διαβήτης, ή μη ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης (NIDDM).

Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι η στέρηση οξυγόνου σχετίζεται τόσο με την προσβολή του ανθρωπίνου σώματος από ιούς και βακτήρια, όσο και με άλλες ασθένειες όπως ο καρκίνος, το AIDS και η αρθρίτιδα.

Από το 1995, έχουν εγκριθεί και αποσυρθεί έπειτα από την αγορά μια σειρά από πόσιμα φάρμακα για την αντιμετώπιση του σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2, που θεωρούνται υπεύθυνα για πολλά περιστατικά θανάτου. Σήμερα, ένα από τα πιο δημοφιλή φάρμακα κατά του διαβήτη, το Avandia, κατηγορείται για ηπατικές δυσλειτουργίες σε εκατομμύρια διαβητικών, ενώ άλλα φάρμακα βρίσκονται ακόμη σε φάση δοκιμών σε πειραματόζωα.

Επιλέξτε και εσείς να καταπολεμήσετε το Διαβήτη Τύπου 2, χωρίς να ρισκάρετε τα μάτια σας, το συκώτι, το πάγκρεας, ή τη ζωή σας!

Διαβήτης Τύπου 2

• Μετατροπή της γλυκόζης σε ενέργεια:

Στους υγιείς ανθρώπους, μετά από ένα γεύμα, τα τρόφιμα κατανέμονται σε σάκχαρα (γλυκόζη), που μεταφέρεται από το αίμα στα κύτταρα σε όλο το σώμα. Τα κύτταρα χρησιμοποιούν την ορμόνη ινσουλίνη, που παράγεται στο πάγκρεας, για να μετατρέψουν τη γλυκόζη του αίματος σε ενέργεια. Οι άνθρωποι αναπτύσσουν Διαβήτη Τύπου 2, όταν δεν πραγματοποιείται σωστή λειτουργία ινσουλίνης.

Οι αντι-ιικές ιδιότητες που βρίσκονται στο μέλι, είναι τόσο σημαντική για τον έλεγχο του διαβήτη, επειδή οι πάσχοντες από διαβήτη θεωρείται ότι παράγουν ινσουλίνη κατώτερης ποιότητας. Στην πραγματικότητα, πολλοί άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί ως διαβητικοί παράγουν τέλεια αξιοποιήσιμη ινσουλίνη. Το πρόβλημα που έχουν όμως πολλοί διαβητικοί, είναι ότι στο πάγκρεας τους παράγεται υπερβολικά πολύ γλυκαγόνη, που ενεργεί σε αντίθεση με την ινσουλίνη.

Η διαφορά μεταξύ της γλυκαγόνης και της ινσουλίνης είναι ότι η ινσουλίνη μειώνει τη γλυκόζη του αίματος (σάκχαρο), βοηθώντας το σώμα χρησιμοποιεί τη γλυκόζη στο αίμα για ενέργεια. Αντίθετα, η γλυκαγόνη αυξάνει τη γλυκόζη στο αίμα, οπότε το ήπαρ και τους μυς απελευθερώνουν πολύ γρήγορα την αποθηκευμένη γλυκόζη.

• Μακροπρόθεσμες συνέπειες:

Ο Διαβήτη Τύπου 2, με την πάροδο του χρόνου, επιφέρει βλάβες στις αρτηρίες του σώματος. Δύο στα τρία άτομα με διαβήτη πεθαίνουν από καρδιακή νόσο. Ο διαβήτης γεννά επίσης τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι άνθρωποι με διαβήτη είναι πιθανό να αναπτύξουν πλάκες στις αρτηρίες, μειώνοντας τη ροή του αίματος και αυξάνοντας τον κίνδυνο θρόμβωσης. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού επεισοδίου.

Οι γιατροί θεωρούν ότι η παραγωγή περίσσειας γλυκαγόνης μπορεί ενδεχομένως να είναι αποτέλεσμα μιας ιογενής ή βακτηριακής λοίμωξης, στα α-κύτταρα του παγκρέατος. Οι ευκαιριακές αυτές λοιμώξεις σχετίζονται με τη στέρηση οξυγόνου σε κυτταρικό επίπεδο.

Επιπλέον, όταν ο διαβήτης των ενηλίκων ενεργοποιείται, το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο προστατεύει συνήθως το σώμα από λοιμώξεις, αρχίζει να επιτίθεται στα β-κύτταρα του παγκρέατος (όπου παράγεται η ινσουλίνη). Το ανοσοποιητικό σύστημα δηλαδή, θεωρεί ότι τα β-κύτταρα είναι ξένα προς το σώμα και αρχίζει να τα καταστρέφει, προκαλώντας μείωση στην παραγωγή ινσουλίνης.

Μπορεί να πάρει από λίγες βδομάδες έως κάποια χρόνια, αλλά το ανοσοποιητικό σύστημα θα κάνει τη δουλειά του και θα καταστρέψει τελικά όλα τα β-κύτταρα που «πρέπει».

• Θεραπεία οξυγόνου

Η θεραπεία οξυγόνου ενδείκνυται σε ασθενείς με Διαβήτη Τύπου 2, καθώς σε περιβάλλον υψηλού οξυγόνου, ούτε οι ιοί και τα βακτήρια μπορούν να ζουν, ούτε τα υγιή κύτταρα να μολυνθούν.

Τέλος, έχει αποδειχτεί ότι στο Διαβήτη Τύπου 2, η έλλειψη επαρκούς οξυγόνου έχει επιδεινώνει την ασθένεια, προκαλώντας επιπλέον προβλήματα υγείας.

Ξεκινήστε το δικό σας πρόγραμμα θεραπείας οξυγόνου από σήμερα!