Μόλις μας καληνύχτισε ένας κύριος.
Έκλεισε την πόρτα και αμέσως μετά ακούστηκε η πόρτα και του ασανσέρ ,ίσως σαράντα πέντε μπορεί και πενήντα χρονών.
Ήμασταν μαζί αρκετή ώρα, οι διάλογοι νωποί στο μυαλό μου, το πρόβλημα του ; κλασικά, με ακολουθεί το παρελθόν μου, σαν παιδί είχε κακοποιηθεί ψυχολογικά από τους γονείς, είχε δει διάφορες κακές καταστάσεις που επέδρασαν στην ευαίσθητη παιδική του ψυχή καταλυτικά.
– Και γιατί σε ακολουθεί το παρελθόν;
– Και τι να κάνω να το ξεχάσω;
– Να το αγνοήσεις! Να του δώσεις την διάσταση και το μέγεθος που του αξίζει δηλαδή μηδέν.
– Μα πως μπορεί να γίνει αυτό; Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να το αγνοήσω και πάντα με ακολουθεί !
– Άκουσες την φράση που είπες; «έχω προσπαθήσει», μετά μπορεί να πεις «θα προσπαθήσω , η, θα ξανά προσπαθήσω» αυτή λοιπόν η φράση δείχνει κάτι που θα ήθελες να κάνεις στο κοντινό η μακρινό η στο απώτερο μέλλον, όμως δεν δεσμεύεσαι ότι θα το κάνεις κιόλας.
– Δεν κατάλαβα, υπάρχει κι άλλος τρόπος έκτος από το «να προσπαθήσω»;
– Και βέβαια υπάρχει, θες να κάνουμε ένα πείραμα για να δεις ότι υπάρχει.
– Χα χα χα, είμαι περίεργος να δω τι άλλο υπάρχει έκτος από την φράση, θα προσπαθήσω η την φράση θα ξανά προσπαθήσω.
– Έχεις μαζί σου κινητό;
– Ναι εχω.
– Ωραία  βγάλτο
– Ποσο κανει;
– Εκατόν ογδόντα ευρώ.
– Λοιπόν τώρα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το πετάξεις στο πάτωμα μπροστά σου και να φανταστείς ότι αυτό έγινε κατά λάθος μέσα σε ένα βαγόνι του μετρό και γύρο σου είναι τριάντα – σαράντα συνεπιβάτες και έχουν δει την σκηνή αυτή. Τι θα κάνεις;
– Θα σκύψω να το πάρω!
– Γιατί θα σκύψεις να το πάρεις και δεν κάνεις το άλλο που μου είπες πριν;
– Ποιο ;
– Να προσπαθήσεις να σκύψεις να το πάρεις;
– Δηλαδή τι διαφορά έχει το ένα από το άλλο;
– Η διαφορά είναι ότι το ένα το κάνεις χωρίς δεύτερη σκέψη σε πρώτο χρόνο ενώ το άλλο ψάχνεις να δεις πότε είναι οι συνθήκες κατάλληλες για να το κάνεις.
– Εντάξει εδώ μιλάμε για εκατόν ογδόντα ευρώ !
– Χα χα χα χα ! τώρα είναι σειρά μου να γελάσω! Άμα αφορά αξία εκατόν ογδόντα ευρώ παίρνεις την απόφαση σε πρώτο χρόνο δηλαδή ακαριαία,  ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στην ευτυχία, δηλαδή  σε μια  ευτυχισμένη ζωη, πόσο τζάμπα την κοστολογείς και δεν βιάζεσαι να την αρπάξεις πριν σου την αρπάξουν ;
– . . . !
– Και μην μου πεις πως έχεις χρόνο μπροστά σου, γιαυτο και δεν βιάζεσαι και πως κανένας δεν θα σου την κλέψει την ευτυχισμένη ζωή όπως το κινητό στο βαγόνι.
– Δηλαδή ποιος μου κλέβει την ευτυχισμένη ζωή ;
– Ο μεγαλύτερος κλέφτης! Ο ΧΡΟΝΟΣ ! ! !
– Έχεις δίκαιο Τάνια … θα σε παρακαλέσω να μου δώσεις λίγο χρόνο να…
– Άκου τώρα και κάτι άλλο όμως. Το μόνο που εγώ σαν Τάνια μπορώ να σου δώσω είναι κάτι που είναι δικό μου, να ας πούμε να μου ζητήσεις αυτό το βιβλίο, αυτό μπορώ να στο δώσω, η να μην στο δώσω , μπορώ να σου δώσω δέκα ευρώ, η μπορεί και να μην σου τα δώσω, μπορώ να σου δώσω ένα ποτήρι νερό από το ψυγείο, ή μπορεί και να μην σου δώσω ,αλλά πως μπορώ να σου δώσω κάτι που δεν είναι δικό μου δηλαδή δεν το ορίζω εγώ;
– Δηλαδή Τάνια δεν έχω το δικαίωμα να σκεφτώ τις αλλαγές στην ζωή μου;
– Εννοείται! Αλλά αυτό το δικαίωμα δεν θα στο δώσω εγώ η θα στο αφαιρέσω εγώ!
– Τότε ποιος; Τάνια;
– Τώρα φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο της κουβέντας μας και εδώ πρέπει να σκεφτείς για τις αποφάσεις της ζωής σου και πότε θα τις πάρεις .
Υπάρχει κάποιος που θα σε βοηθήσει να πάρεις τις αποφάσεις σου και έτσι θα  είσαι σίγουρος ότι δεν έκανες λάθος.
Σε όλους και όλες που έρχονται, αυτόν συστήνω σαν τον πιο κατάλληλο για να πάρουν πίστωση χρόνου και αξιόπιστο συνομιλητή και θα έλεγα ότι είναι και αλάνθαστος. Λοιπόν θα δώσεις δέκα ευρώ και να  αγοράσεις μια τέτοια κλεψύδρα σαν και την δική μου, θα πας στο σπίτι σου, θα καθίσεις στο τραπέζι,
Τώρα που είπα τραπέζι  μου ήρθε και η σκηνή με τον Γκιωνάκη που τον ρωτάει ο Σταυρίδης, ποιοι καθόταν σ΄αυτό το τραπέζι ;
– Κάνεις! άπαντα ο Γκιωνάκης ,
– Μα τις πορτοκαλάδες ποιος τις ήπιε;
– Δυο άνθρωποι λέει ο Γκιωνάκης,
– Και που καθόταν ξανά ρωτά ο Σταυρίδης.
– Στις καρέκλες καθόταν, απαντά ο Γκιωνάκης, οι άνθρωποι στις καρέκλες κάθονται δεν κάθονται στο τραπέζι.
Θα βάλεις λοιπόν την κλεψύδρα μπροστά σου, κάθισε αναπαυτικά στην καρέκλα και ξεκίνα τις ερωτήσεις προς την κλεψύδρα.
Οι κόκκοι της άμμου θα αρχίσουν να κυλούν ασταμάτητα , σκέψου πως ο κάθε κόκκος αντιπροσωπεύει μια ήμερα από την ζωή σου ,μια εβδομάδα ένα μήνα ,ένα εξάμηνο, εσύ ξεκίνα να ρωτάς την κλεψύδρα, να ας πούμε, ζήτα της λίγη πίστωση χρόνου ρώτα την αν μπορεί να περιμένει για να σκεφτείς ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να αγνοήσεις το παρελθόν!
Οι κόκκοι στον από κάτω χώρο είναι το παρελθόν εκείνο το στενό στην μέση που περνάνε οι κόκκοι είναι το σήμερα το τώρα και όσοι κόκκοι είναι από πάνω είναι ότι έχεις ακόμη να ζήσεις , αν δεν πάρεις καμία απάντηση από την κλεψύδρα δεν σημαίνει ότι σε σνομπάρει και σε αγνοεί επιδεκτικά.
Πολλές φορές όταν κάποιος δεν μας απαντά θυμώνουμε, μα και η μη απάντηση είναι απάντηση ! αλλά υπάρχει και η περίπτωση η κλεψύδρα δηλαδή ο χρόνος να είναι κούφος και να μην ακούει, γιατί να θυμώσεις με έναν υπερήλικα που δεν μπορεί να ακούσει τι του λες ,αλλά ούτε και τα χείλη σου μπορεί να διαβάσει ,τόσων χρονών είναι ο χρόνος και η όραση του έχει σχεδόν χαθεί …
– Εντάξει Τάνια, αυτά έτσι όπως μου τα λες με έχουν συγκλονίσει. Στο επόμενο ραντεβού στο υπόσχομαι δεν θα μας απασχολήσει καθόλου το παρελθόν δηλαδή οι κόκκοι που έχουν πέσει στην κάτω γυάλα, μόνο επέτρεψε μου να σε αγκαλιάσω πριν φύγω για να μην με δεις βουρκωμένο. Δεν έχω κλάψει ποτέ μπροστά σε κόσμο.
– Να ξέρεις ότι τα δάκρυα είναι το καλύτερο φυσικό κολλύριο αρκεί να είναι μικρής διάρκειας, γιατί τα πολλά και συνεχή δάκρυα δημιουργούν πλημμύρα ..χα χα χα
Τανια Γαλανη- Παπουτση
ενεργειακή θεραπεύτρια